Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots Review

ma 16 augustus 2010 21:24:36

Het is alweer 6 jaar geleden dat Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty uitkwam, en in de tussentijd mochten we van het verhaal van Naked Snake, ook wel bekend als Big Boss, nog even proeven in Metal Gear Solid 3: Snake Eater. Maar het ‘echte’ vervolg op MGS2 is natuurlijk Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots, die een week geleden is verschenen voor de PlayStation 3. Was het spel het wachten waard? Op die vraag kan je een heel makkelijk antwoord geven nadat je het uitgespeeld hebt, maar toch gaan we wat dieper in op de gedachtegang van bedenker Hideo Kojima.

Eindelijk, na al die jaren was het dan zover, MGS4 ligt te spinnen in m’n console en ik maak me alvast klaar voor het grootse avontuur dat op me ligt te wachten. Maar wacht, eerst nog een installatie van 8 minuten. Blij dat dit wordt aangegeven, in tegenstelling tot vele andere games met een installatie. Dit gehad hebbende gaat het dan echt beginnen. Een stevige duik in de wereld van Metal Gear (Solid) is het enige wat nog rest.

MGS4 is de afsluiter, letterlijk. Het verhaal van Solid Snake, Meryl Silverburgh, Raiden en nog veel meer komt ten einde met dit deel. Op ongelofelijk veel vragen zal een antwoord worden gegeven, zoals het geval is met Vamp en waarom hij maar niet onder de zoden wilt blijven liggen. Maar voor het zover is gaan we van start met een toch wel zwak begin, waar je even doorheen moet bijten.

In het eerste hoofdstuk, hoeveel het er zijn vermelden we niet om mensen die het nog uit moeten spelen niet onaangenaam te verrassen, worden de huidige relaties en situaties haarfijn in beeld gebracht. Dit doet men door behoorlijk wat ingame cut-scenes, en gelijk valt op dat echt alles ingame is. Het maakt niet uit of je de toch wat lange Mission Briefing bekijkt of tijdens de missie kennis maakt met iemand, alles is te allen tijde ingame. Hiermee wordt ook de grafische pracht van het spel goed weergegeven en vooral aan het einde is dit zeer indrukwekkend.

Maar er zit ook een keerzijde aan -jawel, het spel is niet perfect - gezien al deze pracht behoorlijk wat gebruikt van de kracht. De PlayStation 3 is een zeer sterke console, maar ook hier komt het op momenten nog wel eens voor dat de framerate een kleine duik neemt richting de bodem. Echt storend is het niet, maar het is wel jammer. Daarbij zijn sommige animaties niet helemaal lekker en vooral de laadtijden zijn voor sommigen een doorn in het oog.

Het is niet dat ze erg lang duren, maar vooral de frequentie ligt behoorlijk hoog. Ook moet je na elke keer dat het spel zich heeft ingeladen op start drukken voor je weer verder kan. Een minpunt dat nooit aanwezig is geweest in de vorige delen waar alles goed in elkaar overliep. Toegegeven de PS3 heeft een andere architectuur dan zijn voorlopers, en het is duidelijk dat men hun best heeft gedaan, maar juist daardoor is het zonde dat dit de eerste titel is van Kojima Productions op de console. Had men meer ervaring met het systeem dan had het waarschijnlijk nog meer gestroomlijnd geweest.

Snake is oud! De wereld was geschokt toen ze zijn gerimpelde gelaat voor het eerst zag in een zeer indrukwekkende trailer. Maar waarom is hij oud? En heeft dat effect op de gameplay? Ja, en nee. Ja, want als je wat langer stilstaat met Snake dan zie je hem last hebben van allerlei lichamelijke probleempjes. Nee, want hij maakt gebruik van een speciaal pak dat voorzien is van niet alleen uitstekende camouflage, maar ook zijn spieren versterkt. Snake kan dus net zoveel doen als in deel 2, en zelfs meer. Daarbij heeft de legendarische held een pagina gejat uit zijn vaders boek en kan nu dus ook uitstekend gebruik maken van Close Quarter Combat. Ideaal om stilletjes naar je tegenstander te sluipen, een arm om zijn keel te leggen en hem vervolgens tegen de grond te werken. Geruisloos en dodelijk, mits goed gebruikt.

Lukt dit niet, of ben je er niet goed genoeg in, dan is de mogelijkheid om al je wapens te legen op de vijand ook ingevoerd in het spel. Doe je dit veel achter elkaar, dan staat je wat leuks te wachten. Je kan het spel op twee manieren spelen en daar heeft men bij Kojima Productions ook goed over nagedacht gezien je nu hulp krijgt van een nogal opvallend personage dat een aap heeft als huisdier, een persoon die we alleen maar zullen kennen als Drebin.

Drebin is een wapenhandelaar, of beter gezegd, een Gun Launderer. Deze wapen-witwasser is nodig, want hij zorgt ervoor dat je wapens die voorzien zijn van een ID-code kan gebruiken. Gelijk in het begin van het spel krijg je wapens te pakken van de Private Military Companies die Snake niet kan gebruiken. Pas als hij Drebin tegenkomt zal je alle wapens die je vindt kunnen gebruiken en zelfs voorzien van upgrades. De wapens die je na de eerste oppikt zullen worden doorgesluisd naar de man met het Dennis Rodman kapsel waarna je Drebin Points ontvangt. Deze punten kan je vervolgens inruilen voor munitie, nieuwe wapens en upgrades voor de wapens die je in bezit hebt.

Wapens die van jou zijn kan je niet altijd gebruiken, pas als je aangeeft welke wapens -en ook items- je bij je wilt hebben kan je ze tijdens de missie selecteren. Gelukkig kan je dit doen wanneer je wilt en zit je niet zoveel in het menu. Reken er overigens maar op dat je dit nodig zal hebben, zeker als je bepaalde mechanische en onbemande vijanden met de naam Gekko tegenkomt. Maar dat zijn niet de enige mechanische vijanden, er zitten namelijk een paar leuke en vooral merkwaardige beestjes in.

Om het over het BB Corps maar niet te hebben, ook wel bekend als de Beauty and the Beasts. Tijdens het spel kom je hier meer over te weten, dus echt dieper gaan we niet in op deze beangstigende beesten. Met klinkende namen als Crying Wolf, Raging Raven, Screaming Mantis en Laughing Octopus zijn ze combinaties van de emoties in MGS3 en de Foxhound leden in deel 1. De wapens die ze gebruiken zijn op hun beurt weer ‘geleend’ van de Dead Cell leden in deel 2 waardoor het cirkeltje weer compleet is. Maar er zit meer achter de BB Corps leden, en dat zal je gaandeweg het spel wel te weten komen.

Verder maakt de bekende cast weer hun opwachting, Naomi, Roy Campbell, Mei Ling, Liquid Snake/Ocelot en natuurlijk ook Raiden. Het was wel even wennen om Raiden in zijn nieuwe gedaante, persoonlijkheid en stem te zien/horen maar ook hier is hij een van m’n favoriete personages. De fans die problemen hadden met dit ‘groentje’ in het tweede deel zullen blij zijn om te weten dat hij nu de rol van Cyborg Ninja op zich heeft genomen wat heeft gezorgd voor een aantal zeer spectaculaire scènes. Maar het is niet alleen spectaculair, er zit ook een hoop emotie in het verhaal verwerkt dat versterkt wordt door het cameragebruik en vele andere trucs die we kennen vanuit de filmindustrie.

Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots is een ervaring van jewelste, met sterke muziek wederom van de hand van componist Harry Gregson-Williams, een sterke rits aan stemacteurs en natuurlijk de prachtige graphics is dit toch de kroon op de serie. Voor allen die dachten dat de game tegen zou vallen is het tegendeel bewezen. Het is niet perfect, maar legt de lat voor toekomstige titels wel zeer hoog. Gooi daar nog een hoop extra’s bij, een fotocamera, meerdere Camo’s, Face Camo’s, iPod muziek, meerdere moeilijkheidsgraden en uiteraard Metal Gear Online - dat een spel op zichzelf is - en je hebt een zeer compleet pakket. Voor iedereen die van een actiespel houdt is dit spel uitermate geschikt, voor mensen die graag willen ‘sneaken’ idem, maar ook voor verzamelaars is dit een game waarin je van alles kan vinden en nog veel meer. Hideo Kojima en zijn team hebben een topgame van jewelste afgeleverd waarbij je in het begin even door moet bijten maar dat eenmaal gedaan hebbende een zeer zaligmakende binnenkant treft.

De review heeft op DGS-Online.nl gestaan vóór de overgang naar de nieuwe site. 

Games, Playstation